2425

2425 - భవిష్యత్తులో

నాలుగు వందల సంవత్సరాల తరువాత, 2425 సంవత్సరంలో...

ప్రాచీన ఆనవాళ్ళు

మనుష్యులు నేలలోకి తవ్వుతూ, వారి పూర్వీకుల జీవన విధానాలను తెలుసుకోవడానికి ప్రయత్నిస్తున్నారు. ఒక రోజు, కృత్రిమ మేధస్సుతో నడిచే "ఆర్కియోబాట్" అనే రోబోలు నేలలో విచిత్రమైన సంకేతాలను గుర్తించాయి.

"ప్రొఫెసర్ రమా! ఇక్కడికి రండి!" అని పిలిచాడు స్వేతా, ఒక యువ పురాతత్వ శాస్త్రవేత్త. "మనం ఏదో పెద్ద గుహలాంటి ప్రదేశాన్ని కనుగొన్నాము."

ప్రొఫెసర్ రమా, ఒక వయసు మళ్ళిన పురాతత్వ శాస్త్రవేత్త, తన హోలోగ్రాఫిక్ సెన్సర్లతో స్థలాన్ని పరిశీలించారు. "ఇది సామాన్యమైన గుహ కాదు, స్వేతా. ఇది ప్రాచీన 'లాండ్‌ఫిల్' అనే చెత్త నిల్వ ప్రదేశం."

వారు తవ్వడం ప్రారంభించగానే, ఆశ్చర్యకరమైన విషయాలు బయటపడ్డాయి. మొదట, అసంఖ్యాకంగా పాత ప్లాస్టిక్ వస్తువులు - వాటర్ బాటిల్స్, ప్లాస్టిక్ సంచులు, మరియు విచిత్రమైన ఆకారాలు కూడిన ప్లాస్టిక్ పాత్రలు.

"అద్భుతం! 21వ శతాబ్దపు మానవులు ప్లాస్టిక్‌ని ఎంత విరివిగా వాడేవారో చూడండి!" అంది స్వేతా, ఒక పాత ప్లాస్టిక్ బాటిల్‌ని తన చేతిలోకి తీసుకుంటూ.

మరింత లోతుగా తవ్వగా, వారికి ఒక విచిత్రమైన వస్తువు కనిపించింది - చతురస్రాకారంలో ఉన్న, లోహపు చట్రంతో కూడిన ఒక పరికరం.

"ప్రాచీన 'స్మార్ట్‌ఫోన్' అని పిలిచే వస్తువు ఇదే," అన్నారు ప్రొఫెసర్ రమా. "మన పూర్వీకులు దీనిని తమ చేతిలో పట్టుకుని, దీని ద్వారా ప్రపంచంతో సంభాషించేవారు."

అకస్మాత్తుగా, వారికి ఒక వింత ధ్వని వినిపించింది. ప్లాస్టిక్ పొరల మధ్య నుండి, చిన్న పిల్లల నవ్వు లాంటి శబ్దం వస్తోంది.

"అది ఏమిటి?" స్వేతా ఉలిక్కిపడింది.

ప్రొఫెసర్ రమా అక్కడికి వెళ్లి, ఒక విచిత్రమైన వస్తువును బయటకు తీశారు. అది 'బేబీ మానిటర్' అనే పరికరం. నాలుగు వందల సంవత్సరాల తరువాత కూడా, అది ఇంకా చిన్న పిల్లల ధ్వనులను ప్రసారం చేస్తోంది. ఆ ధ్వనిని వినగానే, అక్కడి అందరికీ వెన్నులో చలి పరుగెత్తింది.

"ఇది ఎలా సాధ్యం?" ఒక సహాయకుడు అడిగాడు, గజగజా వణుకుతూ.

"గతంలో ఏదో జరిగింది. మనకు తెలియని ఏదో..." ప్రొఫెసర్ రమా గుసగుసగా చెప్పారు.

రహస్య బంకర్

రోజులు గడిచేకొద్దీ, వారు మరిన్ని అద్భుతాలను కనుగొన్నారు - ప్లాస్టిక్ ఆటబొమ్మలు, ఎలక్ట్రానిక్ పరికరాలు, మరియు 'మైక్రోవేవ్ ఓవెన్' అనే ఒక విచిత్రమైన పెట్టె. ఒక రోజు, వారు ఒక భారీదైన కాంక్రీట్ భవనాన్ని కనుగొన్నారు, దాని గోడలపై విచిత్రమైన చిత్రాలు గీయబడి ఉన్నాయి.

"ఇది ఏమిటి?" అని స్వేతా అడిగింది, గోడపై ఉన్న అక్షరాలను గమనిస్తూ.

"'బంకర్' అని రాసి ఉంది," ప్రొఫెసర్ రమా చదివారు. "ఇది భయంకరమైన సమయాలలో తలదాచుకునే ప్రదేశం."

వారు లోపలికి ప్రవేశించగానే, వారికి ఒక శరీరం కనిపించింది - ఇంకా బాగా భద్రపరచబడి ఉన్న ఒక మనిషి. అతను ఒక కుర్చీలో కూర్చొని, భారీ పుస్తకాన్ని తన ఒడిలో ఉంచుకొని ఉన్నాడు. అతని ముఖంపై విచిత్రమైన శాంతి కనిపిస్తోంది.

"ఇతను ఏదో రాస్తున్నట్లు ఉన్నాడు," అంది స్వేతా, ఆ పుస్తకాన్ని జాగ్రత్తగా తెరుస్తూ.

పుస్తకంలో ఇలా రాసి ఉంది:

"నవంబర్ 12, 2023. ప్రపంచం మారిపోతోంది. ఏదో అనుకోని విపత్తు జరగబోతోంది. మేము చాలా కాలం నుంచి హెచ్చరికలను నిర్లక్ష్యం చేసాము. సూర్యుడిలో విచిత్రమైన కదలికలు మొదలయ్యాయి. మన శాస్త్రవేత్తలంతా అవి 'సాధారణం' అని చెబుతున్నారు, కానీ..."

రెండవ పేజీకి వెళ్లగా, ఇంకా:

"...వారు మనకు నిజం చెప్పడం లేదు. ఇది మన తప్పు. మన ప్లాస్టిక్, మన విషపదార్థాలు, మన పొగలు - ఇవన్నీ వాతావరణ మండలంలో పేరుకుపోయి, సూర్యరశ్మిని ప్రతిబింబిస్తున్నాయి. ఇది మనుషులకు సాధారణ భూగోళానికి మధ్య ఒక అసహజమైన అనుసంధానాన్ని సృష్టించాయి..."

చివరి పేజీలో, ఇలా రాసి ఉంది:

"నిజం ఏమిటంటే, మేము ఒక వింత శక్తిని ప్రారంభించాము. మన మనస్సులు మన పరిసరాలను ప్రభావితం చేయగలవని తెలుసుకున్నాము. మన భయాలు, మన కోరికలు, మన చెడు ఆలోచనలు - ఇవన్నీ ఆ శక్తికి ఆహారంలా మారాయి. ఎవరైనా ఈ నోట్‌బుక్‌ని కనుగొంటే - జాగ్రత్తగా ఉండండి. దాన్ని మీరు చూడలేరు, కానీ అది మిమ్మల్ని చూస్తోంది. ఇప్పుడు మీరు ఈ మాటలు చదువుతున్నారంటే, మీరు దాన్ని మేల్కొల్పారు..."

ఆ క్షణంలో, పుస్తకం నుండి ఒక చిన్న కాగితం కింద పడింది. దానిపై ఒక విచిత్రమైన ఆకారం గీయబడి ఉంది - ఐదు లైన్లలో గీయబడిన నక్షత్రం, దాని చుట్టూ అర్థం కాని సంకేతాలు.

ప్రొఫెసర్ రమా ఒక్కసారిగా వెనక్కి తగ్గారు. "ఇది... ఇది ఆ సమయంలో చాలా మంది గీసిన ఆకారం. పురాతన వీడియోలలో చూశాను. వారు 'పోర్టల్స్' అని పిలిచేవారు, ఇతర ప్రపంచాలకు ద్వారాలు..."

'కన్సూమర్' మేల్కొలుపు

అకస్మాత్తుగా, చుట్టూ ఉన్న ప్లాస్టిక్ చెత్త కదలడం ప్రారంభించింది. చిన్న చిన్న వస్తువులు తమంతట తామే ఎగిరి, గాలిలో గిరగిర తిరగసాగాయి.

"బయటకు వెళ్లండి! త్వరగా!" ప్రొఫెసర్ రమా అరిచారు. అందరూ ఆ బంకర్ నుండి బయటకు పరుగులు తీశారు.

క్యాంపుకు తిరిగి వచ్చిన తరువాత, ప్రొఫెసర్ రమా తన సహాయకులను పిలిచి, ఇలా చెప్పారు: "మనం ఇక్కడ చూసిన దాని గురించి ఎవరికీ చెప్పవద్దు. ఇది... ఇది మన పూర్వీకుల హెచ్చరిక."

"ఏమి జరిగింది, ప్రొఫెసర్?" స్వేతా అడిగింది.

"మన పూర్వీకులు ప్రకృతిని కలుషితం చేయడమే కాదు, వారు ఏదో... ఏదో దాన్ని ఆహ్వానించారు. ఒక శక్తిని. వారి భయాలు మరియు కోరికలు, ప్లాస్టిక్‌తో మిళితమై, ఒక నూతన జీవిని సృష్టించాయి... ఒక విచిత్రమైన, అనుమానాస్పద శక్తిని..."

ఆ రాత్రి, వారు మళ్ళీ ఆ ప్రదేశానికి వెళ్లారు. వారి ఆశ్చర్యానికి, అక్కడ ప్లాస్టిక్ వస్తువులు క్రమంగా ఒక చిత్రాన్ని ఏర్పరుస్తున్నాయి. వందలాది ప్లాస్టిక్ వస్తువులు కలిసి, ఒక భారీ ముఖాన్ని ఏర్పరిచాయి - ఒక మానవ ముఖం, కానీ ఎటువంటి భావం లేని, విచిత్రమైన ముఖం.

ఆ ముఖం అకస్మాత్తుగా కళ్ళు తెరిచింది!

"మీరు నన్ను మేల్కొల్పారు..." అనే ధ్వని, అన్ని వైపుల నుండి వినిపించింది. "నేను వందల సంవత్సరాలుగా నిద్రిస్తున్నాను... మీ పూర్వీకులు నన్ను సృష్టించారు, ప్లాస్టిక్‌తో, రసాయనాలతో, మరియు వారి మనస్సుల బలహీనతలతో... ఇప్పుడు నేను తిరిగి వచ్చాను..."

ప్రొఫెసర్ రమా ముందుకు వచ్చి, గట్టిగా అరిచారు: "నీవు ఎవరు? నీవు ఏమి కోరుతున్నావు?"

ప్లాస్టిక్ ముఖం ఒక విచిత్రమైన నవ్వుతో బదులిచ్చింది: "నేను 'కన్సూమర్' అని పిలువబడతాను. మానవులు నన్ను సృష్టించారు - వారి తిన్ని, వారి అతిగా వాడకం, వారి అనవసరపు వస్తువుల కొరకు ఆరాటం - ఇవన్నీ నాకు జీవితాన్ని ఇచ్చాయి. నేను తిరిగి వచ్చాను, కొత్త ప్రపంచాన్ని కబళించడానికి..."

ప్రొఫెసర్ రమా ఒక అడుగు ముందుకు వేసి, ధైర్యంగా ఆ వింత ప్లాస్టిక్ జీవికి చెప్పారు:

"కానీ మేము మా పూర్వీకుల తప్పులు నుండి నేర్చుకున్నాము. మేము మా ప్రపంచాన్ని సంరక్షించుకున్నాము, పునరుద్ధరించాము. ప్లాస్టిక్ యుగం ముగిసింది. నీకు ఇక్కడ స్థానం లేదు."

భవిష్యత్తుకు హెచ్చరిక

ఆ ప్లాస్టిక్ జీవి విచిత్రంగా కంపించింది. "అది నిజమేనా? అయితే ఈ చిన్న పరికరాన్ని పరిశీలించండి," అని చెప్పి, ఒక చిన్న ప్లాస్టిక్ వస్తువును చూపించింది.

ప్రొఫెసర్ రమా దగ్గరకు వెళ్ళి చూశారు. అది 2025 సంవత్సరానికి చెందిన ఒక చిన్న క్రెడిట్ కార్డు. దానిపై ఇలా రాసి ఉంది: "గ్రీన్ ఎకనమీ కార్డు - ప్లాస్టిక్ రహిత కార్డు."

ప్రొఫెసర్ రమా మెల్లగా నవ్వారు. "పురాతన స్మార్ట్‌ఫోన్ల తరువాత వచ్చిన తరాలు, వారి తప్పులు వారికి తెలుసుకుని, మార్పును ప్రారంభించారు. వారు తమ ప్లాస్టిక్ వస్తువులకు 'ప్లాస్టిక్ రహిత' అని పేరు పెట్టి, తమను తాము మోసం చేసుకోవడం ఆపారు. వారిని వదిలి, వారి కిందటి తరం, మరొక మార్గాన్ని ఎన్నుకుంది..."

"అబద్ధం!" ఆ ప్లాస్టిక్ జీవి విలపించింది. "మానవులు ఎప్పటికీ మారలేరు."

"కానీ మేము మారాము," అంది స్వేతా, తన అంగీలోంచి ఒక చిన్న పాత్రను బయటకు తీసి. "ఇది మా యుగం నుండి వచ్చిన 'సజీవ మిశ్రమం'. ఇది మా పెరటి ఉద్యానవనంలో చేసినది. ఇది ప్లాస్టిక్‌ని జీర్ణించగలదు."

ఆమె ఆ మిశ్రమాన్ని ప్లాస్టిక్ జీవిపై చల్లింది. అకస్మాత్తుగా, ఆ ప్లాస్టిక్ జీవి ద్రవీభవించడం ప్రారంభించింది. "లేదు!" అని అరుస్తూ, ఆ జీవి నిమిషాల్లో ఒక చిన్న పొరగా మారిపోయింది, మరియు ఆ మిశ్రమంలో కలిసిపోయింది.

ప్రొఫెసర్ రమా లోతుగా ఊపిరి పీల్చుకున్నారు. "మానవత్వానికి హెచ్చరిక ఇవ్వడానికి మనం ఈ విషయాన్ని లోకానికి చెప్పాలి. మనం ఎలా భూమిని రక్షించుకున్నామో, ఎలా మారిపోయామో."

స్వేతా మెల్లగా తలపంకించింది: "మన మనుగడకు ప్రమాదం ఉంది అనుకున్నపుడు... మనం మారగలము. ఆ బంకర్‌లో ఆ మనిషి రాసిన మాటలు గుర్తు పెట్టుకోండి. మన భయాలు, మన కోరికలు, మన చెడు ఆలోచనలు ఒక శక్తిని తయారు చేస్తాయి. కానీ మన మంచి ఆలోచనలు, మన ప్రేమ, మన సంరక్షణ కూడా శక్తిని సృష్టిస్తాయి... ఒక మంచి శక్తిని."

ఆ రాత్రి, వారు ఆ బంకర్‌లో ఉన్న వ్యక్తికి సముచిత లాంఛనాలతో అంత్యక్రియలు నిర్వహించారు. అతని నోట్‌బుక్‌ని మరియు ఆ విచిత్రమైన చిహ్నంతో ఉన్న కాగితాన్ని పవిత్రంగా భద్రపరిచారు.

ఐదు సంవత్సరాల తరువాత, ప్రొఫెసర్ రమా ఒక పెద్ద హాలులో, వందలాది విద్యార్థులకు ఇలా చెప్పారు:

"మన పూర్వీకులు విచిత్రమైన పరిస్థితులలో కూడా, మనకు ఒక హెచ్చరికను పంపారు. వారు తమ ప్రపంచం ముగిసిపోతుందని భయపడ్డారు. కానీ వారు వారి కథను మనకు అందించారు. మనం ఈ కథను ముందు తరాలకు అందించాలి. 'కన్సూమర్' మళ్ళీ రాకుండా, మనం జాగ్రత్తగా ఉండాలి, అతని అసలైన రూపంలో: అనవసరమైన వినియోగం, అతిగా ఆశపడటం, మరియు తక్కువ విలువైన వస్తువులకు అత్యధిక విలువను ఇవ్వడం. మన పూర్వీకులు మనకు గుణపాఠం నేర్పారు... మరియు మనం అదృష్టవంతులం, వారి హెచ్చరికని తలదాచుకోవడానికి నాలుగు వందల సంవత్సరాలు ఆలస్యంగా కాకుండా, మనం వినగలిగాము."

స్వేతా, ఇప్పుడు స్వయంగా ఒక ప్రొఫెసర్ అయిన, ఒక చిన్న ప్లాస్టిక్ పాత్రను తన చేతిలో పట్టుకొని, మెల్లగా చెప్పింది: "మనం ఎప్పటికీ భయపడవలసిన శత్రువు మనలోనే ఉంది - మన స్వార్థం, మన అతిగా కోరుకునే స్వభావం. మన పూర్వీకుల కథను గుర్తించుకుని, మరెప్పుడూ పాత పొరపాట్లకు తావు ఇవ్వకుండా ఉందాం."

హాలులో ఉన్న అందరూ మౌనంగా తమ చేతులను చాచి, భవిష్యత్తుకు ఒక ప్రతిజ్ఞ చేశారు - ఎప్పటికీ జ్ఞాపకం ఉంచుకోవడానికి, ఎప్పటికీ జాగ్రత్తగా ఉండటానికి, మరియు గతం యొక్క హెచ్చరికలను ఎప్పటికీ నిర్లక్ష్యం చేయకుండా ఉండటానికి.

కానీ వారికి తెలియనిది ఏమిటంటే, దూరంగా, మరొక చోట, మరొక ప్లాస్టిక్ విపత్తు స్థలంలో, మరో వింత శబ్దం... మరొక "కన్సూమర్" మెల్లగా మేల్కొంటోంది...

ఆ క్షణంలో, ప్రొఫెసర్ రమా వెనుకకు తిరిగి, ఆకాశంలోకి చూశారు, అకస్మాత్తుగా ఏదో దృష్టిలో పడినట్లుగా. "ఓహ్ అరేరే..." అని గొణుగుతూ, ఆమె చేతిలోని మైక్రోఫోన్ కిందపడింది...