పద్మజ

నిలువెత్తు నిబ్బరం

ఆ తెల్లవారుజామున, హాస్పిటల్ గదిలో ఒక తెల్లని వెలుగు కింద పద్మజ నేత్రాలు మెల్లగా తెరుచుకున్నాయి. అయిదవ శస్త్రచికిత్స పూర్తయిన తర్వాత, ఆమె ఎదురుచూస్తున్న ప్రపంచం పూర్తిగా భిన్నంగా ఉంది.

"నాన్నా..." అనడానికి ప్రయత్నించింది కానీ మాటలు రాలేదు. ఆమె పక్కనే కూర్చొని వున్న రామయ్య, తన కూతురి చేతిని బిగిగా పట్టుకొని, కన్నీళ్లతో చూస్తున్నాడు.

"పద్మా...నాన్న ఇక్కడే వున్నాను..." అన్నాడు రామయ్య.

ఆమె కళ్ళలోకి చూస్తూ, "నీకు ఏమీ గుర్తుకొస్తుందా?" అని అడిగాడు. పద్మజ కళ్ళలో ఒక కలవరం. ఆమె ఎవరో గుర్తుకొస్తోంది కానీ... ఈ మనిషి ఎవరు? ఈ గది ఎక్కడ? ఇదంతా ఏమిటి?

"నేను పద్మజనా?" అని తన మనసులో అనుకుంది. కానీ ఆ ప్రశ్ననే పైకి అడగలేకపోయింది.

తండ్రి ప్రేమ - రెండవ జన్మ

నెలలు గడిచాయి. రామయ్య తన ఉద్యోగానికి సెలవు పెట్టి కూతురు కోసం తన జీవితాన్ని అంకితం చేశాడు. కొడుకు సురేష్ అమెరికా నుండి వచ్చి వాళ్ళతో ఉన్నాడు, కానీ రామయ్య ఒక్కడే పద్మజకు అన్ని విధాలుగా సాయపడుతున్నాడు.

"అబ్బా, నువ్వు ఒక్కడివే ఎందుకు ఇంత బరువు మోస్తున్నావు? నన్ను కూడా సాయం చేయనివ్వు," అన్నాడు సురేష్.

రామయ్య కొడుకు వైపు చూసి, "నాయనా, ఇది బరువు కాదు, నా ప్రాణం. పద్మ చిన్నప్పుడు నేను ఆఫీసు పనుల్లో బిజీగా ఉండేవాడిని. ఆమె చిన్న చిన్న విజయాలు చూడలేకపోయాను. ఆమె మొదటి మాట... మొదటి అడుగు... మొదటి బహుమతి... అన్నీ మిస్ అయ్యాను. ఇప్పుడు దేవుడు నాకు ఒక అవకాశం ఇచ్చాడు ఆమె మళ్ళీ పుట్టినట్లు... మళ్ళీ నడవడం, మాట్లాడటం నేర్చుకుంటుంది. నేను ఈసారి కంటికి రెప్పలా కాపాడుకుంటాను."

ఆ రాత్రి, పద్మజ గదిలో దీపం వెలుగులో రామయ్య ఎప్పుడో రాసిన ఒక ఉత్తరాన్ని పద్మజకు చదివి వినిపిస్తున్నాడు. ఆ ఉత్తరంలో పద్మజ చిన్నప్పటి కథలు, ఆమె ఎంత తెలివిగా ఉండేదో, ఎలా నాలుగు భాషలు నేర్చుకుందో, పదహారేళ్ళకే సినిమా క్యామెరాతో ఆటలాడుతూ ఉండేదో...

"నాన్నా... ఆ... ఆ అమ్మాయి నేనా?" ఆ మాటలతో పద్మజ నోటి నుండి మొదటి పూర్తి వాక్యం వచ్చింది.

రామయ్య కన్నీళ్ళు తుడుచుకుంటూ, "అవును నాయనా, అదే నీ కథ."

రోజులు నెలలుగా, నెలలు సంవత్సరాలుగా మారాయి.

పునరుజ్జీవనం - కలల పయనం

ఒక రోజు, ముంబై బీచ్‌లో పద్మజ తన బుక్ లో కవితలు రాస్తోంది. ఇప్పుడు ఆమె డైరీ రాయడం, ఫోటోలు తీయడం మళ్లీ మొదలుపెట్టింది.

"నాన్నా, నేను తీసిన మొదటి ఫోటో గుర్తుందా?" అని అడిగింది.

"ఎలా మరచిపోతాను? మూడేళ్ల కిందట, నీ మొదటి అడుగులు వేస్తున్నప్పుడు నిన్నే నువ్వు అద్దంలో చూసుకొని తీసిన ఫోటో!" నవ్వుతూ చెప్పాడు రామయ్య.

"ఆ ఫోటో నా జీవితాన్ని మార్చేసింది, నాన్నా. అప్పుడే నాకు అర్థమైంది - నేను పోరాడుతున్న వ్యక్తిని కాదని, నేను విజేతనని."

రామయ్య తల ఆడించాడు.

"ఒక రోజు నా కథతో ఒక సినిమా తీస్తాను నాన్నా," అంది పద్మజ.

"నీ కథ ఎందరికో స్ఫూర్తినిస్తుంది, నాయనా."

పద్మజ యొక్క "రీబోర్న్" చిత్రం ప్రీమియర్ రోజు. పద్మజ డైరెక్టర్ గా, నేపథ్య కథకురాలిగా తన జీవిత కథను తెరకెక్కించింది. అందరూ చప్పట్లతో, కన్నీళ్లతో సినిమాని ఆహ్వానించారు.

రెడ్ కార్పెట్ పై, పద్మజ ఒక పత్రికావేత్తతో మాట్లాడుతుంది:

"ఏడు సంవత్సరాల కిందట, నేను నా పేరు కూడా మర్చిపోయాను. ఈ రోజు, నేను లక్షల మందికి స్ఫూర్తినిస్తున్నాను. ఆరోగ్యమే మహాభాగ్యం అనుకునే రోజుల్లో, నేను తెలుసుకున్నాను - నిజమైన ఆరోగ్యం మన మనసులో ఉంది. శారీరకంగా అంతం అనుకున్నప్పుడు, మన ఆత్మ ప్రారంభమవుతుంది."

అక్కడే వేదిక పక్కన, వీల్‌చైర్‌లో రామయ్య కూర్చొని, కన్నీళ్లతో నిండిన కళ్ళతో తన కూతురిని గర్వంగా చూస్తున్నాడు.

ఆత్మ సాక్షాత్కారం

పద్మజ చేతిలో ఒక పాత డైరీ ఉంది. అందులో ఒక పేజి తెరిచి, మైక్ ముందు చదువుతుంది:

"జీవితం ఒక అస్పష్టమైన ఫోటో లాంటిది. కొన్నిసార్లు మనకు ఫోకస్ తప్పిపోతుంది. కానీ గుర్తుంచుకోండి, మళ్లీ ఫోకస్ చేసుకునే అవకాశం ఎప్పుడూ ఉంటుంది. మన మనసు మన కెమెరా, మన ఆలోచనలు మన లెన్సులు. మనం ఏది చూడాలనుకుంటామో అదే కనిపిస్తుంది. నేను నా జీవితంలో అందాన్ని చూడాలనుకున్నాను, అందుకే కష్టాల్లో కూడా అందమే కనిపించింది."

చివరిగా, పద్మజ తన తండ్రి వైపు తిరిగి, అందరి ముందు:

"నాన్నా, నేను జీవితంలో ఏదైనా సాధించి ఉంటే, అది నీ కారణంగానే. నువ్వు లేకపోతే, పద్మజ అనే నేను లేను. నువ్వే నా నడక, నువ్వే నా మాట, నువ్వే నా ఊపిరి. నేను ఒక్కసారి కాదు, రెండుసార్లు పుట్టాను - ఒకసారి అమ్మ గర్భం నుండి, మరోసారి నీ ప్రేమ నుండి."

ఆ హాలులో కన్నీళ్లు కారని కళ్ళు లేవు. పద్మజ కథ ఆరోజు ఒక వ్యక్తి కథగా కాదు, మనిషి సంకల్ప బలాన్ని చాటే మహోన్నత గాథగా నిలిచిపోయింది.

ఆరోజు రాత్రి, ఇంటికి చేరుకున్న తర్వాత, పద్మజ తన పాత డైరీలు తిరగేస్తూ, ఒక సంవత్సరం క్రితం రాసిన ఒక పేజీని చదువుతోంది:

"నాలో అంతరించిపోయిన భాషలు మాట్లాడుతున్నాయి, నేను కోల్పోయిన స్మృతులు నన్ను కలుస్తున్నాయి. ఒక్కొక్క క్షణం నేను పుట్టిన క్షణాల్లాంటివి. నాలో రెండు పద్మజలు ఉన్నాయి - ఒకటి నేను ఎవరినో గుర్తు చేస్తుంది, మరొకటి నేను ఎవరు కావాలనుకుంటున్నానో గుర్తు చేస్తుంది. ఈ రెండు మధ్య సమతుల్యత సాధించడమే నా జీవితం. ఇకనుంచి, నా కథ నాది కాదు, అది అందరిదీ. ఎందుకంటే, మన గాయాలే మనల్ని ఎవరితోనూ సరిపోలని వ్యక్తులుగా తీర్చిదిద్దుతాయి."

పద్మజ కన్నుల నుండి ఒక కన్నీటి బొట్టు ఆ పేజీపై పడింది - కానీ ఇది బాధ కన్నీరు కాదు. ఇది నవజీవనం పొందిన ఒక ఆత్మ కన్నీరు, జీవితాన్ని దాని అన్ని రంగులతో సాక్షాత్కరించుకున్న కృతజ్ఞతా కన్నీరు...

ప్రేరణ

పద్మజ జీవిత గాథ నుండి పొందగలిగే మూల సందేశాలు:

• నూతన ప్రారంభాలు - జీవితంలో ఎన్ని విఘ్నాలు ఎదురైనా, మరొక అవకాశం ఎల్లప్పుడూ ఉంటుంది
• మనోదృఢత్వం - దేహ పరిమితులు మనస్సు సంకల్పాన్ని అడ్డుకోలేవు
• ప్రేమ మహిమ - నిస్వార్థ ప్రేమ నవజీవనాన్ని ప్రసాదిస్తుంది
• ఆత్మపరిశీలన - భూతకాలాన్ని అవగాహన చేసుకోవడం భవిష్యత్తును రూపొందిస్తుంది
• సానుకూల దృక్పథం - కష్టాల్లోనూ సౌందర్యాన్ని దర్శించగలగడం
• అనుభవాలను పంచుకోవడం - వ్యక్తిగత పోరాటాలు ఇతరులకు మార్గదీపాలవుతాయి
• స్వయం అవగాహన - నిజమైన స్వరూపాన్ని అన్వేషించడమే జీవిత సారాంశం

జీవితం అస్పష్ట చిత్రం వంటిది - మరలా ఫోకస్ చేసుకునే అవకాశం ఎప్పుడూ ఉంటుంది. మన వేదనలే మనల్ని అద్వితీయ వ్యక్తులుగా తీర్చిదిద్దుతాయి.